خلوت شاعرانه

 Angst
Du sagst du liebst denn Wind, wenn der wind geht machst du die Fenster zu, Du sagst du liebst den Regen, doch wenn es regnet spannst du den Regenschirm auf, Du sagst du liebst die Dunkelheit, doch wenn es dunkel wird machst du das licht an, Verstehst du warum ich angst habe wenn du sagst du liebst mich

  آغوش گرمم باش
...بگذار فراموش کنم لحظه هایى را که در سرماى بى کسى لرزیدم

دوکبوتر

دو کبوتر در اوج، بال در بال گذر میکردند. دو صنوبر در باغ، سر فرا گوش هم آورده به نجوا غزلی می خواندند. مرغ دریایی، با جفت خود، از ساحلِ دور رو نهادند به دروازه نور... چمن خاطر من نیز زجان مایه عشق، در سراپرده دل غنچه ای می پرورد، -هدیه ای می اورد- برگهایش کم کم باز شدند! برگها باز شدند: ...یافتم! یافتم! آن نکته که می خواستمش!! با شکوفایی خورشید و، گل افشانی لبخند تو، آراستمش! تارو پودش را از خوبی و مهر، خوشتر از تافته یاس و سحر بافته ام: «دوستت دارم» را من داویزترین شعر جهان یافته ام!

شـعـرهـایـــم را

شـبـیــــه کــوه مـی نـویـسـم

تــا بـــه رســم نـقـــاشـی هـــای کـودکـــانـــه

از مـیــانـشـــان

طـلـــــوع کـنــــــی . . .

باز هم با نام تو افسانه ایی گلریز شد

بازهم درسینه ام عشق توشورانگیزشد

باز هم همراه بوی میخك و محبوبه ها

خاطراتم پر كشید با یاد تو در كوچه ها

باز هم وقتی نگاهت گیرد از من فاصله

دیده ام می بارد اما نم نم و بی حوصله

باز قلب پنجره بر روی من وا میشود

بازهم پروانه ایی در باغ پیدا می شود

باز هم لای كتابم می نهم یك شاخه یاس

می كنم بهر پیامی قاصدك را التماس

باز هم درهرشفق دلتنگ ودلگیرمیشوم

باز هم با یاد تو سرشار رویا می شوم

حکمت زندگی در یافتن آرمان است و
آنرا بر آرزوهای شخصی ترجیح دادن
به خاطر آن زندگی کردن و به خاطر آن مردن

نظر بدهید

 کفن دزد

آورده اند که کفن دزدی در بستر مرگ افتاده بود، پسر خویش را فراخواند، پسر به نزد پدر رفت گفت: ای پدر امرت چیست؟ پدر گفت: پسرم من تمام عمر به کفن دزدی مشغول بودم و همواره نفرین خلقی بدنبالم بود اکنون که در بستر مرگم و فرشتهء مرگ را نزدیک حس میکنم بار این نفرین بیش از پیش بردوشم سنگینی میکند. از تو میخواهم بعد از مرگم چنان کنی که خلایق مرا دعا کنند و از خدای یکتا مغفرت مرا خواهند.

پسر گفت: ای پدر چنان کنم که میخواهی و از این پس مرد و زن را بهدعایت مشغول سازم.پدر همان دم جان به جان آفرین تسلیم کرد.

از فردا پسر شغل پدر پیشه کرد با این تفاوت که کفن از مردگان خلایق می دزدید و چوبی به ماتحت آن مردگان فرو مینمود و ازآن پس خلایق میگفتند خدا کفن دزد اول را بیامرزد که فقط میدزدید و چنین بر مردگان ما روا نمیداشت!!!

عشق را رنگ ابی زدم

دوست داشتن را قرمز

نامردی را سیاه

دروغ را سفید

به تو که رسیدم ندانستم

مهربانی چه رنگیست؟